Μετά το ίδρυμα Κακογιάννη, το ίδρυμα της Ταινιοθήκης της Ελλάδας σπεύδει να δηλώσει και αυτό υποταγή στα κελεύσματα στρατηγικής συνεργασίας του ελληνικού κράτους με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ. Διοργανώνει αυτή τη βδομάδα πενθήμερο αφιέρωμα ισραηλινών ταινιών προκειμένου να γνωρίσει το ελληνικό κοινό την προπαγάνδα του σιωνιστικού κινηματογράφου.

Η ενέργεια αυτή είναι προκλητική, ειδικά όταν από τις 17 Απριλίου περισσότεροι από 1500 παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι συμμετέχουν στην επ' αόριστον μαζική απεργία πείνας "Για Ελευθερία και Αξιοπρέπεια" ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των 6500 κρατουμένων. Βασικά αιτήματα των απεργών πείνας είναι η κατάργηση του δικαστικού απαρτχάιντ και της διοικητικής κράτησης (δηλαδή της φυλάκισης χωρίς απαγγελία κατηγοριών και δικαστική απόφαση), η παύση των βασανιστηρίων και της εξευτελιστικής μεταχείρισης, η αποφυλάκιση όλων των παιδιών, η αποκατάσταση της επικοινωνίας με συγγενείς και δικηγόρους, η επαρκής ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κλπ. Οπως έγραψε το ηγετικό στέλεχος της Φατάχ Μαρουάν Μπαργούθι από τις φυλακές Χανταρίμ:

Δεκαετίες εμπειρίας έχουν αποδείξει ότι το απάνθρωπο σύστημα της αποικιοκρατίας και της στρατιωτικής κατοχής του Ισραήλ αποσκοπεί στο να καταρρακώσει το ηθικό των κρατουμένων και του έθνους στο οποίο ανήκουν, βασανίζοντας το σώμα τους, χωρίζοντάς τους από τις οικογένειες και τις κοινότητές τους και χρησιμοποιώντας εξευτελιστικά μέτρα για να τους αναγκάσουν να υποταχθούν. Παρά τη μεταχείριση αυτή, εμείς δεν πρόκειται να παραδοθούμε.

Στην αφίσα του αφιερώματος της Ταινιοθήκης, εμφανίζεται και το σήμα της σιωνιστικής πρεσβείας, η οποία προφανώς συνεργάζεται με την Ταινιοθήκη της Ελλάδας για την πραγματοποίηση του αφιερώματος στη σιωνιστική κινηματογραφική προπαγάνδα.

Στο δελτίο τύπου της Ταινιοθήκης διαβάζουμε τα εξής προκλητικά:

«Οι “Ημέρες Ισραηλινού Κινηματογράφου“ προσφέρουν στο ελληνικό κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει διαφορετικές πτυχές της κοινωνίας και της καθημερινότητας του Ισραήλ, πέρα από αυτές που προβάλλει η επικαιρότητα…
Δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς κατά πόσο αυτή η νέα «αφήγηση» στην κινηματογραφία της χώρας είναι αντανάκλαση μιας αλλαγής που συντελείται στην ισραηλινή κοινωνία ή είναι ένας καταλύτης για μια τέτοια αλλαγή…
Τέλος, αυτή η νεοαποκτηθείσα ωριμότητα δεν συντελεί μόνο σε έναν καλύτερο κινηματογράφο. Επιτρέπει επίσης να αναδυθεί μια έννοια που έχει ιδιαίτερα ταλαιπωρηθεί από τη σκληρή πραγματικότητα της Μέσης Ανατολής: την ελπίδα.»

Δεν ξέρουμε που ακριβώς διαφαίνεται η ελπίδα στους ιθύνοντες της Ταινιοθήκης. Γνωρίζουμε όμως ότι η λεπίδα του σιωνισμού ξεσπιτώνει καθημερινά δεκάδες παλαιστίνιους από τις πατρογονικές τους εστίες στη Δυτική Οχθη, ασκεί ασφυκτική πολιορκία στη Λωρίδα της Γάζας που αντιστέκεται με νύχια και με δόντια στο μαρτύριο της πείνας που της έχει επιβληθεί από το σιωνιστικό στρατό.

Δεκαετίες η δολοφονική μηχανή του Ισραήλ σπέρνει τον όλεθρο σε ένα λαό προκειμένου να τον εξαφανίσει από προσώπου γης. Ο λαός αυτός, όμως, κάτω από τις χειρότερες συνθήκες βάρβαρης κατοχής συνεχίζει να αντιστέκεται. Ολοι οι ισχυροί της γης σήμερα, οι ιμπεριαλιστές και οι παρατρεχάμενοί τους (βλέπε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) συνεργάζονται με τους κατακτητές σιωνιστές. Όλα τα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης απλώνουν πέπλο σιωπής για τα ειδεχθή κατοχικά εγκλήματα του κράτους-τρομοκράτη της Μέσης Ανατολής.