Η μαζικότερη μέχρι τώρα εκδήλωση αλληλεγγύης στον λιβανέζο κομμουνιστή Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπνταλά, τον μακροβιότερο πολιτικό κρατούμενο στην Ευρώπη, έγινε το απόγευμα της Παρασκευής 21.10.2016 έξω από τη Γαλλική Πρεσβεία στην Αθήνα.

Παρά την προκλητική στάση της αστυνομίας, που προφανώς με κυβερνητική εντολή τοποθέτησε έξι κλούβες μπροστά από τη Γαλλική Πρεσβεία και απέκλεισε την Ακαδημίας και τους υπόλοιπους δρόμους γύρω από την πρεσβεία με πολλές διμοιρίες ΜΑΤ και ΥΜΕΤ, οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από την πλαϊνή είσοδο της Βουλής και στη συνέχεια κατέλαβαν το οδόστρωμα της Βασ. Σοφίας, φωνάζοντας συνθήματα για την απελευθέρωση του Ζ.Ι. Αμπνταλά, υπέρ της Παλαιστινιακής Αντίστασης, ενάντια στην κρατική και ιμπεριαλιστική τρομοκρατία.

ΕΙΤΑΝ μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Πολύ μακρύς, αδελφέ μου.
Οι χειροπέδες βάραιναν τα χέρια. Τα βράδια
που ο μικρός γλόμπος κουνούσε το κεφάλι του λέγοντας «πέρασε η ώρα»
εμείς διαβάζαμε την ιστορία του κόσμου σε μικρά ονόματα
σε κάποιες χρονολογίες σκαλισμένες με το νύχι στους τοίχους των φυλακών
σε κάτι παιδιάστικα σχέδια των μελλοθανάτων
— μια καρδιά, ένα τόξο, ένα καράβι πούσκιζε σίγουρα το χρόνο,
σε κάποιους στίχους που έμειναν στη μέση για να τους τελειώσουμε
σε κάποιους στίχους που τελειώσαν για να μην τελειώσουμε.

Είταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ — δύσκολος δρόμος.
Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος. Τον κρατάς
όπως κρατάς το χέρι του φίλου σου και μετράς το σφυγμό του
πάνου σε τούτο το σημάδι που άφησαν οι χειροπέδες.
Κανονικός σφυγμός. Σίγουρο χέρι.
Κανονικός σφυγμός. Σίγουρος δρόμος.

ΔΙΠΛΑ σου αυτός ο ανάπηρος πριν κοιμηθεί βγάζει το πόδι του
τ' αφήνει στη γωνιά — ένα κούφιο ξύλινο πόδι —
πρέπει να το γεμίσεις όπως γεμίζεις τη γλάστρα με χώμα
να φυτέψεις λουλούδια
όπως γεμίζει το σκοτάδι με αστέρια
όπως γεμίζει λίγο-λίγο η φτώχεια στοχασμό κι αγάπη.

Τόχουμε απόφαση, μια μέρα όλοι οι άνθρωποι νάχουνε δυο πόδια
ένα χαρούμενο γεφύρι από μάτια σε μάτια
από καρδιά σε καρδιά. Γι’ αυτό όπου καθήσεις
ανάμεσα στα τσουβάλια του καταστρώματος φεύγοντας για την εξορία
πίσω απ' τα σίδερα του τμήματος μεταγωγών
κοντά στο θάνατο που δε λέει «αύριο»

ανάμεσα σε χιλιάδες δεκανίκια από πικρά σακατεμένα χρόνια,
εσύ λες «αύριο» και κάθεσαι ήσυχος και βέβαιος
όπως κάθεται ένας δίκαιος άνθρωπος αντίκρυ στους ανθρώπους.

Γιάννης Ρίτσος, Καπνισμένο Τσουκάλι 

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΖΩΡΖ ΙΜΠΡΑΧΙΜ ΑΜΠΝΤΑΛΛΑ 

Πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1564099/

Ο αγωνιστής Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπντάλα βρίσκεται 32 χρόνια στις γαλλικές φυλακές.
Συνελήφθη το 1984 και κατηγορείται ότι ως μέλος της Ένοπλης Επαναστατικής Λιβανέζικης Φράξιας, συμμετείχε στην εκτέλεση του ακόλουθου της αμερικανικής πρεσβείας και του ισραηλινού διπλωμάτη.
Από το 1999 δικαιούται αναστολή, όμως όλες του οι αιτήσεις απορρίπτονται μέχρι σήμερα.
Στην “πολιτισμένη” ευρώπη, της οικονομικής δικτατορίας, των ηλεκτροφόρων συνοριακών φραχτών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης, η θανατική ποινή, απλά άλλαξε όνομα.
Τώρα ονομάζεται “φυλακή επ’ αορίστου”.
Ο θάνατος σερβίρεται σε δόσεις με το σταγονόμετρο, μέσα απ’ την χωρίς τέλος, παράταση φυλάκισης του Ζ. Ιμπραχίμ Αμπντάλα.
Έτσι το μακιγιάζ της δημοκρατικής ευρώπης, κρύβει την αργή δολοφονία του Αμπντάλα, και τον εκτελεί δύο φορές.
Μία φορά κρατώντας τον στην φυλακή επ’αορίστου και μία δεύτερη, θέλοντας να τον θάψει στη λήθη των 32 χρόνων αιχμαλωσίας.
Όμως 32 χρόνια, δεν μπορούν να κάνουν την μνήμη να ξεθωριάσει, για την ασχήμια της εξουσίας.

Στις 24 Οκτωβρίου συμπληρώνονται 32 χρόνια από τη φυλάκιση του κομμουνιστή επαναστάτη Ζώρζ Ιμπραχίμ Αμπντάλλα. Ο σύντροφος βρίσκεται έγκλειστος σε φυλακές ύψιστης ασφαλείας της Γαλλίας, κατηγορούμενος πως, ως μέλος της επαναστατικής οργάνωσης Ένοπλη Επαναστατική Λιβανέζικη Φράξια, εκτέλεσε τον στρατιωτικό ακόλουθο της Αμερικάνικης πρεσβείας στο Παρίσι, συνταγματάρχη Τσάρλς Ρέυ, καθώς και τον Ισραηλινό διπλωμάτη Γιακομπ Μπαρσιμάκοβ.

Ο Αμπντάλλα, από τα 19 του χρόνια, εντάχθηκε στις γραμμές του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και συμμετέχει ενεργά στον αγώνα ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και το κράτος- απρτχάιντ του Ισραήλ. Μέχρι τις μέρες μας, παρά τα 32 χρόνια εγκλεισμού, δεν έχει κάνει βήμα πίσω στην υπεράσπιση των επαναστατικών αξιών και γι αυτό τυγχάνει μιας πρωτοφανούς εκδικητικότητας από τη πλευρά του συστήματος. Ενώ από το 1999 έχει συμπληρώσει το απαραίτητο όριο, ώστε να εξασφαλίσει δικαίωμα στην αναστολή της ποινής του, του την αρνούνται προκλητικά απορρίπτοντας του όλες τις αιτήσεις. Το 2003 μάλιστα, ενώ το δικαστήριο δέχτηκε το αίτημά του για αναστολή της ποινής, ύστερα από ωμή παρέμβαση του Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α., ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Γαλλίας Ντομινίκ Πεμπέν άσκησε έφεση στην απόφαση του δικαστηρίου, με αποτέλεσμα ο Αμπτνάλλα να παραμείνει στη φυλακή.