Η μεγάλη εξέγερση του αιγυπτιακού λαού που οδήγησε στην πτώση του καθεστώτος Μουμπάρακ, συγκλόνισε την ευρύτερη περιοχή, και έστειλε μηνύματα με πολλαπλούς αποδέκτες ακόμη και στις χώρες της «προηγμένης» Δύσης. Επιπλέον, τροφοδότησε περαιτέρω τα (ούτως ή άλλως ισχυρά) αντισιωνιστικά και φιλοπαλαιστινιακά αισθήματα του πληθυσμού. Μολονότι το νέο αιγυπτιακό καθεστώς αναπροσάρμοσε τη δημαγωγία του όσον αφορά τις σχέσεις του με το Ισραήλ, υποσχόμενο «καλύτερες μέρες» για τους παλαιστίνιους και «χειρότερες» για το Ισραήλ, μια κορυφαία μαχητική εκδήλωση του αιγυπτιακού λαού  έκανε θρύψαλα την νέα προσωπείο της εξουσίας.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του τρέχοντος έτους έλαβαν χώρα πολλές μαζικές διαδηλώσεις εναντίον του Ισραήλ. Η τελευταία ακολουθία γεγονότων ξεκίνησε στις 18 Αυγούστου. Ένοπλοι μαχητές εισέβαλαν από τη χερσόνησο του Σινά στην ισραηλινή μεθόριο και εκτέλεσαν 8 ισραηλινούς στρατιώτες. Ακολούθησε «αντιτρομοκρατική» επιχείρηση του σιωνιστικού στρατού σε αιγυπτιακό έδαφος με αποτέλεσμα το θάνατο 3 αιγύπτιων στρατιωτών.

Στις 9 Σεπτεμβρίου χιλιάδες διαδηλωτές που προηγουμένως συμμετείχαν σε αντικαθεστωτική συγκέντρωση στην πλατεία Ταχρίρ, κατευθύνθηκαν μετά από πορεία  κάποιων χιλιομέτρων στην πρεσβεία του Ισραήλ. Με σφυριά και άλλα οικοδομικά εργαλεία καθώς και ένα πολιορκητικό κριό κατέστρεψαν τμήμα του τσιμεντένιου τοίχους που έχτισε το καθεστώς για να προστατέψει την πρεσβεία. Εισέβαλλαν σε αυτή και έτρεψαν σε φυγή τον ισραηλινό πρεσβευτή μαζί με 85 μέλη της διπλωματικής αποστολής και των οικογενειών τους κάτω από την συνοδεία αιγυπτίων κομάντος. Επίσης, κατέσχεσαν έγγραφα της πρεσβείας, αρκετά από τα οποία είχαν χαρακτηρισμένα ως «απόρρητα», και στη συνέχεια τα αναπαρήγαγαν και τα δημοσιοποίησαν.

Οι δυνάμεις καταστολής του αιγυπτιακού καθεστώτος έσπευσαν προς αποκατάσταση της.. τάξης. Το καθεστώς, δηλαδή ο στρατός, ενεργοποίησε αμέσως «τον νόμο έκτακτης ανάγκης», ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν εκτεταμένη χρήση χημικών αλλά και  πραγματικών πυρών, με τελικό απολογισμό μετά από ώρες οδομαχιών 3 νεκρούς διαδηλωτές, πάνω από 1000 τραυματίες και πάνω από 100 συλληφθέντες οι οποίοι πρόκειται να περάσουν από στρατοδικεία.

Η ισραηλινή κυβέρνηση δια στόματος Νετανιάχου απέφυγε συνειδητά να οξύνει περισσότερο την όλη κατάσταση. Ενώ λίγες μέρες πριν είχε δηλώσει τη «θλίψη» της για τους νεκρούς αιγύπτιους στρατιώτες, παρουσιάστηκε ξανά ιδιαίτερα συγκρατημένη και ζήτησε να καταβληθεί κάθε προσπάθεια για τη διατήρηση των καλών σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών. Την ίδια στιγμή οι βασικές πολιτικές δυνάμεις της Αιγύπτου συμπεριλαμβανομένων των κύριων δυνάμεων της αντιπολίτευσης, όπως οι αδελφοί μουσουλμάνοι, στο σύνολό τους  καταδίκασαν ευθέως την εισβολή των διαδηλωτών στην πρεσβεία. Καταδικαστικές ανακοινώσεις εξέδωσαν μέσω εκπροσώπων τους οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, του Καναδά, της Γερμανίας αλλά και του Μπαχρέιν.

Το τελευταίο αυτό γεγονός έχει κατά τη γνώμη  μας ιδιαίτερη αξία, γιατί δείχνει καθαρά ότι ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού για ανεξαρτησία και ελευθερία δεν μπορεί να βασιστεί στην προσπάθεια εξασφάλισης υποστήριξης από διακρατικούς οργανισμούς ή  κυβερνήσεις και θεσμούς. Γιατί όσο κι αν όλοι αυτοί αναγκάζονται κατά καιρούς να ψελλίζουν κάποιες λεξούλες ανθρωπιστικής δήθεν υποστήριξης στον παλαιστινιακό λαό, βοηθούν πολύπλευρα τη σιωνιστική οντότητα τόσο οικονομικά όσο και διπλωματικά από τη στιγμή της ίδρυσής της. Παράλληλα, δε χάνουν ευκαιρία να συκοφαντούν και να χαρακτηρίζουν «τρομοκρατία» τον δίκαιο και με τεράστιο κόστος  αγώνα που διεξάγουν οι οργανώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης, καθώς και τις μαχητικές και ουσιαστικές κινήσεις αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό.

Εξίσου μεγάλη σημασία έχει και το γεγονός ότι όπως είχε συμβεί και στο Λίβανο το 2006, μια ένοπλη επίθεση από αιγυπτιακό έδαφος αυτή τη φορά όχι μόνο δεν αποξένωσε την αντίσταση στα μάτια του αιγυπτιακού λαού αλλά αντίθετα έστρεψε το μένος του ενάντια στο κράτος-χωροφύλακα του δυτικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Τα γεγονότα που ακολούθησαν κατέδειξαν ότι μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού αντιμετωπίζει το Ισραήλ σαν αυτό που πραγματικά είναι: μια μιλιταριστική, ρατσιστική οντότητα η οποία εδώ και πάνω από 60 χρόνια επιδίδεται στην και κατοχή και υφαρπαγή της παλαιστινιακής γης και σε συστηματική γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.

Τέλος, χαρακτηριστική είναι και η στάση της ισραηλινής κυβέρνησης απέναντι στα γεγονότα, δείχνοντας ότι στην περίπτωση αυτή βρίσκεται κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο. Γιατί τρέμει στην κυριολεξία μια αγωνιστική συμπαράταξη των υπόλοιπων αραβικών εργαζόμενων μαζών με την Παλαιστινιακή Αντίσταση. Μια τέτοια συμπαράταξη ήταν που οδήγησε σε ταπεινωτική ήττα την υπερσύγχρονη στρατιωτική μηχανή της στο Λίβανο, λίγα χρόνια πριν. Ο φόβος της για μια επανάληψη των γεγονότων εκείνης της περιόδου κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον είναι ορατός, ιδιαίτερα τώρα που η ευρύτερη περιοχή αποτελεί ένα καζάνι που όχι απλά βράζει αλλά έχει ήδη τιναχτεί στον αέρα.