Το ηχογραφημένο μήνυμα του Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά στάλθηκε σε συνάντηση των γαλλικών πρωτοβουλιών αλληλεγγύης που έγινε στο Παρίσι το Σάββατο 18/5/2013. Μπορείτε να το ακούσετε εδώ.Ακολουθεί η μετάφραση:

Αγαπητοί(-ες) Σύντροφοι(-ισσες), αγαπητοί(-ες) φίλοι(-ες),

Στην αρχή αυτής της χρονιάς, κάποιες στιγμές της νύχτας σκεφτόμουνα ότι σύντομα, ή πολύ σύντομα, δεν θα χρειάζεται να απευθύνομαι σε σας, φίλοι(-ες) και σύντροφοι(-ισσες), πίσω από αυτούς τους απαίσιους τοίχους. Σκεφτόμουν ότι πολύ πιθανό να ήταν μόνο θέμα λίγων εβδομάδων οπότε θα είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε μαζί, μακριά από αυτά τα φριχτά μέρη ... θα μπορούσα λοιπόν να σας χαιρετήσω όλους, ακόμη και να σας σφιχταγκαλιάσω και να δω τα πρόσωπά σας από κοντά, να σας ακούσω και να σας μιλήσω χωρίς να καταφεύγω σε διάφορα τεχνάσματα προκειμένου να δραπετεύσω για λίγο από τις συνθήκες κράτησης.

Φυσικά σκεφτόμουν επίσης ότι θα είχαμε αρκετό χρόνο για να συζητήσουμε και να αντλήσουμε συμπεράσματα από αυτές τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που καταφέρατε να αναπτύξετε όσο διαρκούσαν τα χρόνια της κράτησής μου. Όπως και πολλοί άλλοι σύντροφοι(-ισσες) και φίλοι(-ες), παρακολούθούσα με ιδιαίτερη προσοχή τα διάφορα μηνύματα και "συμβουλές" και άλλες απαιτήσεις προς τις αρχές της χώρας μου.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, από τα μέσα Φεβρουαρίου οι ελιγμοί της γαλλικής κυβέρνησης δεν επέτρεπαν πλέον καμμία πρόβλεψη για ευνοϊκό βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα. Πράγματι, μετά από κλωθογυρίσματα μερικών μηνών, η κυβέρνηση το ξέκοψε: καμμία περίπτωση απελευθέρωσης του Αμπνταλλά. Και φυσικά, οι δικαστές του Αρείου Πάγου είναι πάντα εκεί για να ντύσουν και να επικυρώσουν την απόφαση ... και σίγουρα ποτέ δεν ξεμείναν από κοφτές διατυπώσεις: "Το αίτημα της απελευθέρωσης κρίνεται απαράδεκτο." Ετσι εκφράστηκε η απόφασή τους στις 4 Απριλίου.

Σίγουρα σύντροφοι, γνωρίζετε ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης ξεφύτρωσαν σχεδόν παντού, και εδώ στη Γαλλία και σε άλλα μέρη του κόσμου και ιδιαίτερα στο Λίβανο ... και πάντα εντός του νομικού πλαισίου της νομοθεσίας που ισχύει σε αυτές τις χώρες. Ωστόσο και ίσως γι αυτό, οι ιμπεριαλιστικές αρχές που εμπλέκονται άμεσα εκτίμησαν ότι θα ήταν καλύτερα να ακυρωθεί η απόφαση του δικαστηρίου εφαρμογής των ποινών καθώς και του εφετείου και να με κρατήσουν ακόμα εδώ στα κελιά της Δημοκρατίας.

Όπως πάντα, αυτές οι αντιδραστικές εγκληματικές αρχές εκτιμούν ότι με τον καιρό, όλα θα τελειώσουν μέσα από την εξάντληση, την εξουθένωση και ίσως την εξαφάνιση. Και όμως κάνουν λάθος και πάντα έκαναν λάθος σε αυτό το επίπεδο. Και τα γεγονότα είναι εδώ τόσο πεισματικά που δεν μπορούμε με κανέναν τρόπο να τα αγνοήσουμε. Πολλές χιλιάδες στα σιωνιστικά κελιά εδώ και τόσα χρόνια, και η αντίστασή τους είναι πάντα άθικτη τρεφόμενη από το ανεξάντλητο λαϊκό πνεύμα αλληλεγγύης.

Σύντροφοι, όπως γνωρίζετε, αυτές τις μέρες στα μέρη μας γιορτάζουμε τη Νάκμπα του 1948. Είναι πάντα εκεί, μια ανοιχτή πληγή ... μια πληγή που συνεχώς αιμορραγεί ... ένας λάος ολόκληρος είναι δεμένος μ' αυτήν. Είναι παντού, είναι στα πάντα. Είναι τα στρατόπεδα προσφύγων και τα σοκάκια της μιζέριας και οι σφαγές και ο τρόμος και η ταπείνωση κάθε στιγμή. Είναι οι γέροι και οι λιγότερο γέροι που περιμένουν μια ολόκληρη ζωή την ώρα της επιστροφής, κρατώντας στοργικά στο χέρι τα παλιά κλειδιά που περνάνε από πατέρα σε γιο μέχρι και σήμερα ... είναι το έγκλημα που αναπαράγεται μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Οι ιμπεριαλιστές από κάθε γωνιά του πλανήτη συμμετείχαν και εξακολουθούν να υποστηρίζουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το ρήμαγμα και την καταστροφή ενός ολόκληρου λαού ...

Όπως βλέπετε αγαπητοί σύντροφοι, η Νάκμπα, μακριά από το να είναι μια οδυνηρή στιγμή ενός μακρινού παρελθόντος που θέλουμε να τιμάμε σε ένδειξη σεβάσμού προς τους προγόνους, είναι η καθημερινή εμπειρία ενός ολόκληρου λαού. Από τα σπλάχνα της ξεπετάγεται συνεχώς μια μακριά πομπή Φενταγίν και τα παιδιά της Ιντιφάντα. Αυτή είναι η καθημερινότητα της Παλαιστίνης.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, άλλοτε ο Μπεν Γκουριόν όπως και όλοι οι αντιδραστικοί εγκληματίες της δεκαετίας του '40, έλεγε σε όσους τον προειδοποιόύσαν για την παλαιστινιακή επανάσταση: "... τα προτάγματα επίσης γερνάνε με το χρόνο και καταλήγουν να πεθαίνουν και να εξαφανίζονται." Ωστόσο πάνω από έξι δεκαετίες αργότερα, η Παλαιστίνη έχει ακόμα τόση ζωή όση και αντίσταση. Η αποφασιστικότητα των παλαιστινιακών λαϊκών μαζών, είναι περισσότερο από ποτέ ακλόνητη, παρά την τρομοκρατία και τις θηριωδίες κάθε είδους. Οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι επίσης, παρά τα πολλά χρόνια, είναι ακόμα εκεί, όρθιοι απέναντι στους δεσμοφύλακές τους, ενσαρκώνοντας την ηρωική αντίσταση της Παλαιστίνης και αποδεικνύοντας σε όλους τους Μπεν Γκουριόν ότι η Παλαιστίνη όχι μόνο θα ζήσει, αλλά σίγουρα θα νικήσει.

Η αλληλεγγύη είναι ένα όπλο σύντροφοι, ας το χρησιμοποιούμε σωστά!

Φυσικά, δεν θα αναζητήσουμε νομικά κόλπα εδώ και εκεί για να αντιμετωπίσουμε την εγκληματική τους σκληρότητα, αλλά πρωτίστως θα δηλώνουμε ακλόνητη αποφασιστικότητα στον αγώνα ενάντια στο εγκληματικό ιμπεριαλιστικό σύστημά τους.

Κάτω ο ιμπεριαλισμός και τα σιωνιστικά μαντρόσκυλά του και οι άλλοι αντιδραστικοί άραβες!

Δόξα στις λαϊκές μάζες που αγωνίζονται!

Τιμή στους μάρτυρες!

Όλοι μαζί σύντροφοι, και μόνον όλοι μαζί σύντροφοι, θα νικήσουμε!

Τους θερμότερους χαιρετισμούς μου σε όλους σας.

Ο σύντροφός σας Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά.

Σάββατο 18 Μάη 2013