Το Σάββατο 22 Οκτώβρη έγινε στην Τουλούζη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Λιβανέζο αγωνιστή κομμουνιστή Ζωρζ-Ιμπραήμ Αμπνταλλά που επί 28 χρόνια είναι κρατούμενος του Γαλλικού κράτους για τους αγώνες του ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το σιωνισμό (αναλυτικές πληροφορίες στο σάϊτ http://liberonsgeorges.over-blog.com). Στη συγκέντρωση έκανε παρέμβαση με μήνυμά του ο ίδιος ο Αμπνταλλά. Σύντροφος έκανε την μετάφραση της δήλωσης του και την δημοσιεύουμε.
Δήλωση του Ζωρζ-Ιμπραήμ Αμπνταλλά
Αγαπητοί/ές σύντροφοι/ισσες, αγαπητοί/ές φίλοι/ες,
Στην αυγή αυτής της 28ης χρονιάς της αιχμαλωσίας η αλληλέγγυα κινητοποίησή σας στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά μου, μου δίνει μεγάλη δύναμη και ενθουσιασμό.
Αυτά δεν είναι μόνο λόγια! Ξέρετε Σύντροφοι, όταν κάποιος βρίσκεται για τόσα πολλά χρόνια σε αυτά τα φριχτά κέντρα κράτησης, είναι πάντα μ' ένα έντονο συναίσθημα που προσλαμβάνει τις πρωτοβουλίες των φίλων και συντρόφων που συγκεντρώνονται τόσο κοντά ή μόλις μερικά χιλιόμετρα από τα κέντρα κράτησής μας... Και πάντοτε υπάρχει επίσης μια βαθειά συγκίνηση όταν μπορούμε να τους εκδηλώσουμε, συχνά αδέξια εξάλλου, τη θέρμη και τη δύναμη που μας προσφέρουν εδώ με την απλή αλληλέγγυα παρουσία τους...
Βλέπετε, Σύντροφοι, η σημερινή συγκέντρωσή σας σίγουρα δεν θα μπορούσε να συμπέσει καλύτερα... Πράγματι, αυτή η εβδομάδα ήταν αληθινά πολύ πλούσια σε γεγονότα που έχουν σχέση με την αιχμαλωσία, την αλληλεγγύη και τον αγώνα πίσω από τους απάνθρωπους τοίχους, ειδικά στην Παλαιστίνη. Αυτή η Παλαιστίνη, ό,τι κι αν λέγεται, παραμένει ένας από τους κύριους μοχλούς της αραβικής επανάστασης, συνδετικός κρίκος των μαζικών κινημάτων στις ποικίλες αραβικές οντότητες. Όλα όσα συμβαίνουν εκεί αντηχούν αμέσως σε όλον τον αραβικό κόσμο, και ως προς αυτήν την πλευρά, οι ιμπεριαλιστές απ' άκρη σ' άκρη δεν κάνουν λάθος. Γι αυτό εξάλλου οι Ενωμένες Πολιτείες εξέφρασαν άμεσα την αποδοκιμασία τους στη συμφωνία για την απελευθέρωση των Παλαιστινίων μαχητών τις τελευταίες ημέρες.
Χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι περίμεναν στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη αυτήν την Τρίτη 18 Οκτώβρη, ένας ολόκληρος λαός περίμενε: γέροι, νέοι, παιδιά, όλοι περίμεναν από πολύ νωρίς... Περίμεναν τον πατέρα, τη μητέρα, τον αδελφό, την αδελφή, το γιο, τη σύζυγο, τον σύζυγο, ή πολύ απλά το συμμαθητή ή το γείτονα... Στην πραγματικότητα, τους περίμεναν εδώ και πολύ καιρό, εδώ και μιαν αιωνιότητα... Κάποιους απ' αυτούς από τον Απρίλη του 1978, την ημέρα της απαγωγής τους και της εξαφάνισής τους πίσω τους αποτρόπαιους τοίχους...
Τελικά Σύντροφοι, η Παλαιστινιακή Αντίσταση τους άρπαξε από τα σιωνιστικά νύχια... Περισσότεροι από χίλιοι αγωνιστές και αγωνίστριες απελευθερώθηκαν...
Είναι μια μεγάλη μέρα στην ιστορία του Παλαιστινιακού αγώνα...
Η Αντίσταση κατάφερε να επιβάλει την απελευθέρωση συντρόφων που κατάγονται από τα κατεχόμενα εδάφη του 1948 και τα υψίπεδα του Γκολάν, καθώς και από την Αλ-Κουντς (Ιερουσαλήμ). Είναι μια πρωτιά στη διαδρομή του αντι-σιωνιστικού αγώνα και είναι πολύ σημαντική... Η ενότητα όλου του Παλαιστινιακού λαού επιβεβαιώνεται συνεπώς με σθένος και είναι υψίστης σημασίας στην τρέχουσα περίοδο.
Φυσικά, η Αντίσταση έπρεπε να αποδεχτεί ότι ορισμένοι σύντροφοι από τη Δυτική Όχθη θα αναγκαστούν να παραμείνουν στη Γάζα μακριά από τις οικογένειές τους. Ακόμη χειρότερα, έπρεπε επίσης να αποδεχτεί ότι 40 από τους πιο θαρραλέους μαχητές της θα εξοριστούν για ένα διάστημα έξω από την Παλαιστίνη σε αδελφικές ή φιλικές χώρες, κάτι που, φυσικά, αντίκειται στο διεθνές δίκαιο. Ωστόσο, αυτό που είναι το πιο επώδυνο Σύντροφοι, είναι ότι η Αντίσταση δεν πέτυχε να απελευθερώσει όλους τους συντρόφους, ειδικά εκείνους που βρίσκονται στις χειρότερες συνθήκες κράτησης, δηλαδή εκείνους που βρίσκονται στην απομόνωση για κάποιες δεκαετίες...
Σύντροφοι, αυτό είναι πάντα το μαρτύριο του Παλαιστινιακού λαού: οι στιγμές ευτυχίας και μεγάλης χαράς είναι η άλλη όψη στις βαθιές πληγές και τους τεράστιους πόνους που οι εγκληματίες σιωνιστές κάνουν τα πάντα για να πολλαπλασιάζουν και να διαιωνίζουν.
Τι πιο επώδυνο σύντροφοι, από τη στιγμή της απελευθέρωσης μετά από 33 μακρά χρόνια αιχμαλωσίας, όταν ο αγωνιστής που ξεκινά για την ελευθερία, αναγκάζεται να αφήσει στα αποτρόπαια κέντρα κράτησης συντρόφους σε πλήρη απεργία πείνας!
Σίγουρα, θα πρέπει να υπολογίζουμε, μεταξύ άλλων, στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης για να σταματήσει η κακομεταχείριση των συντρόφων μας στα σιωνιστικά μπουντρούμια και κατ' αρχήν για να σταματήσει το καθεστώς της απομόνωσης... Αναμένοντας την Αντίσταση να πράξει τα αναγκαία και να τους αρπάξει από τα νύχια των δεσμοφυλάκων τους, πρέπει να κάνουμε τα πάντα, για να είμαστε κοντά τους σε αυτήν την απεργία πείνας που ξεκίνησαν από τις 27 Σεπτέμβρη...
Σύντροφοι, όπως γνωρίζετε, η αλληλεγγύη και ιδιαίτερα η διεθνής αλληλεγγύη είναι ένα όπλο απαραίτητο για όσους και όσες αντιστέκονται μέσα από τα σιωνιστικά μπουντρούμια.
Το ξέρω πολύ καλά, σύντροφοι, και ο λαός μας το ξέρει επίσης. Όταν πρόκειται για τη διεθνή προλεταριακή αλληλεγγύη οι κομμουνιστές απαντούν πάντα: «παρών». Η θέση τους είναι στην πρώτη γραμμή εκείνων που κινητοποιούνται ενάντια στην αδικία και για την έλευση ενός καλύτερου κόσμου.
Κάτω ο ιμπεριαλισμός και τα μαντρόσκυλά του οι σιωνιστές και άλλοι αντιδραστικοί άραβες!
Όλη η αλληλεγγύη στους συντρόφους που αντιστέκονται στα σιωνιστικά μπουντρούμια!
Τιμή στους μάρτυρες και στους αγωνιζόμενους λαούς!
Η αλληλεγγύη είναι ένα όπλο, ας το χρησιμοποιήσουμε σωστά!
Μαζί, Σύντροφοι, θα νικήσουμε και με βεβαιότητα δεν είναι παρά μόνο μαζί που θα νικήσουμε.
Για όλους εσάς, τους πιο θερμούς επαναστατικούς χαιρετισμούς μου σύντροφοι και μέσω υμών σε όλους τους συντρόφους που μόλις απελευθερώθηκαν και σε όσους και όσες αντιστέκονται μέσα από τα σιωνιστικά μπουντρούμια.
Ο σύντροφός σας Ζωρζ Αμπνταλλά.
22/10/2011