Η μέρα της 5ης Ιουνίου συμβολίζει για τους Παλαιστίνιους τη μέρα της Naksa, τη μέρα της δεύτερης μεγάλης εθνικής τους καταστροφής με αφορμή τον Πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967. «Naksa» σημαίνει «οπισθοδρόμηση» και αναφέρεται στο μαζικό ξεριζωμό Παλαιστινίων από τη Δυτική Όχθη, την ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Γάζα κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Πάνω από 400.000 άνθρωποι εκδιώχθηκαν τότε από τις πατρογονικές τους εστίες ενώ την ίδια στιγμή το κράτος του Ισραήλ αύξησε σχεδόν στο διπλάσιο την έκτασή του. Οσο διαρκεί η παράνομη κατοχή του Ισραήλ στα εδάφη αυτά, οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες διαδηλώνουν και διατρανώνουν την ημέρα αυτή το δικαίωμά τους στην επιστροφή στα σπίτια τους, στις περιουσίες και στη γη τους.
Σήμερα, 5 Ιουνίου 2011, Παλαιστίνιοι πρόσφυγες για ακόμη μία φορά θα συγκεντρωθούν στα σύνορα του Ισραήλ με τη Συρία και το Λίβανο, σε μια επανάληψη των δράσεων της 15ης Μαϊου 2011, όταν οι ισραηλινοί στρατιώτες σκότωσαν 20 αμάχους, διεκδικώντας εκ νέου το δικαίωμά τους στην επιστροφή στην πατρίδα τους.
Από τότε μέχρι σήμερα
44 χρόνια έχουν περάσει από την 5η Ιουνίου του 1967. 44 χρόνια ο λαός της Παλαιστίνης ματώνει καθημερινά και μάχεται για να ζήσει ελεύθερος στην πατρίδα του, παρά τις διώξεις, τις δολοφονίες, τις φυλακίσεις και τις πρωτοφανείς καταστροφές. Οι σιωνιστές εντούτοις εξακολουθούν, με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας, να σφίγγουν όλο και περισσότερο τον αποκλεισμό γύρω από τις κατεχόμενες περιοχές και ιδιαίτερα γύρω από τη Λωρίδα της Γάζας, να συνεχίζουν τους εποικισμούς και να ξεκληρίζουν παλαιστίνιους από τα εδάφη τους. Το παράδειγμα της αντίστασης του Παλαιστινιακού αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους τους λαούς του κόσμου.
44 χρόνια μετά στη δική μας χώρα το ντόπιο κεφάλαιο σε αγαστή συνεργασία με το ξένο χρηματιστικό κεφάλαιο σαρώνουν ορμητικά κατακτήσεις και δικαιώματα δεκαετιών. Το εργατικά εισοδήματα συρρικνώνονται, η ανεργία φουντώνει. Τα κέρδη των τραπεζών και της αριστοκρατίας του χρήματος αυξάνονται προκλητικά. Κεφάλαια από τη βιομηχανία αποσύρονται, μεταφέρονται σε ξένα χαρτοφυλάκια, επενδύονται στην χρεοκοπία της ίδιας της χώρας. Το πολιτικό επιτελείο της άρχουσας τάξης της χώρας δίνει γη και ύδωρ στους ξένους δυνάστες, ξεπουλώντας τη δημόσια περιουσία, μετατρέποντας την τρόικα και το στελεχιακό της δυναμικό σε σύγχρονους γκαουλάιτερ.
Πόσο μακριά βρίσκεται η Παλαιστίνη; Πόσο μακριά βρίσκεται η αντίσταση;
Η κυβέρνηση που ψήφισε το μνημόνιο, επιχειρώντας να θέσει την ταφόπλακα για τις επόμενες γενιές, συσφίγγει προκλητικά τις σχέσεις της με τους δυνάστες του παλαιστινιακού λαού, με τους σύγχρονους ναζί της Μέσης Ανατολής. Ντροπιάζει τον ελληνικό λαό που σε όλη του την ιστορία τασσόταν πλειοψηφικά με το δίκαιο των λαών, αψηφώντας το δίκαιο του ισχυρού.
Λογαριάζουν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Ο λαός μας θα αντισταθεί και θα ανατρέψει τις πολιτικές τους, θα ανατρέψει την απόπειρα η χώρα να τεθεί ξανά υπό κατοχή. Εμπνευσμένος από τις αγωνιστικές παραδόσεις του παρελθόντος, εμπνευσμένος από το παράδειγμα αυτού του μικρού λαού της Παλαιστίνηςπου δεν παραδίδεται 60 χρόνια τώρα.
Αλληλεγγύη στην παλαιστινιακή αντίσταση.