Ημέρα της Γης: H Παλαιστίνη θα ζήσει, Η Παλαιστίνη θα νικήσει

Στις 30 Μαρτίου 1976, μια μεγάλη εξέγερση έλαβε χώρα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη.

Χιλιάδες Παλαιστίνιοι ξεσηκώθηκαν ενάντια στη σιωνιστική κατοχή που κλέβει συνέχεια χιλιάδες εκτάρια στη Γαλιλαία. Οι Παλαιστίνιοι που ζουν στο εσωτερικό της σιωνιστικής οντότητας αντιστάθηκαν σ' αυτή τη λεηλασία. Μαζί τους ενώθηκαν και οι Παλαιστίνιοι της Δυτικής Όχθης και της Γάζας σε μια θανάσιμη αναμέτρηση με τα σιωνιστικά στρατεύματα όπου σκοτώθηκαν έξι μάρτυρες.

Το γεγονός αυτό, που τιμάται κάθε χρόνο, απεικονίζει καταστροφικά τις επιπτώσεις της αποικιοκρατίας και του ρατσισμού που εκδηλώνονται επίσημα από το 1948 και μάλιστα με τις ευλογίες της «διεθνούς κοινότητας». Για πάνω από 60 χρόνια συντελείται μια πραγματική εθνοκάθαρση που συνοδεύεται από μαζικές απελάσεις και καταστροφές εκατοντάδων χωριών (περίπου 541 ισοπεδωμένα χωριά). Ο σιωνισμός τη δικαιολογεί με το εξτρεμιστικό δόγμα της ίδρυσης ένος εβραϊκού κράτους για τους εβραίους. Οι Παλαιστίνιοι οδηγήθηκαν σε άθλιες και εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας. Η σύγκριση με το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική είναι πράγματι εύστοχη λόγω της ιδεολογίας που χρησιμοποιήθηκε και των συνεπειών στους πληθυσμούς που στοχεύθηκαν. Επιπλέον, η μοίρα των Αιθιόπων και των Αφρικανών χωρίς χαρτιά είναι άλλη μια επιβεβαίωση του ρατσισμού που ανάγεται σε πολιτικό πρότυπο και ενσωματώνεται στις συνήθεις αξίες αυτής της κοινωνίας.

Παραθέτουμε τα λόγια του Μοσέ Νταγιάν (σιωνιστή υπουργού αμυνας) γι 'αυτά τα χωριά:
«Όλες οι πόλεις μας χτίστηκαν πάνω στα ερείπια αραβικών χωριών, και εμείς δεν θα κατεδαφίσουμε μόνο τους τοίχους τους, αλλά θα προσπαθήσουμε να διαγράψουμε τα ονόματά τους από τα βιβλία της ιστορίας. Έχουν συνεπώς πολύ καλούς λόγους να μάχονται εναντίον μας. Αν ήμουν Άραβας, θα πολεμούσα σίγουρα μαζί με την Αλ-Φατάχ.»

Ο Παλαιστινιακός λαός έχει λοιπόν τη νομιμότητα να αμυνθεί παίρνοντας τα όπλα και να πολεμήσει ανελέητα αυτόν τον εχθρό. Αυτή η Αντίσταση αποδυναμώθηκε ωστόσο με τον επαίσχυντο συμβιβασμό του Όσλο, όμως οι σιωνιστικές δολιότητες συνέβαλαν στην ανανέωση του αγώνα από το 2000. Δυστυχώς οι σπόροι της διαίρεσης υποσκέλισαν την απαραίτητη πολιτικο-στρατιωτική ενότητα, τη στιγμή που είναι επιτακτική ανάγκη για να νικήσουμε τους σιωνιστές και τους συμμάχους τους, άραβες και δυτικούς.

Το ίδιο λέει και ο Ζωρζ Αμπνταλλά, όταν αναφέρεται στην ανάγκη καταπολέμησης του ιμπεριαλισμού, του σιωνισμού και της αραβικής αντίδρασης. Η πρόσφατη επικαιρότητα δεν λέει κάτι άλλο καθώς διαπιστώνουμε την δουλοπρεπή στάση του Ομπάμα και τον διακαή πόθο του να υπερασπιστεί αυτήν την αποικιοκρατική ανωμαλία. Τα ίδια και εδώ (σ.μ. Γαλλία), όταν ο υπουργός των εσωτερικών Βαλς τόλμησε να πει ότι «είναι αιώνια δεμένος με το Ισραήλ». Η Αραβική Κόκκινη Βοήθεια ελπίζει ότι οι εξεγέρσεις στην Αίγυπτο, την Τυνησία και αλλού θα καταφέρουν να απορρίψουν αυτήν την εγκληματική συμμαχία με αυτήν την οντότητα και θα βοηθήσουν τους Παλαιστινίους να απελευθερωθούν επιτέλους.

Τιμή στους αγωνιστές της Παλαιστίνης

Παρίσι, 30 Μάρτη 2013
Αραβική Κόκκινη Βοήθεια

πηγή: Secours Rouge Arabe - Al Inkad Al Ahmar Al arabi