Ο Τραμπ αναγνώρισε την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ
Την Τετάρτη 6 Δεκέμβρη, ο Τραμπ ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν επίσημα το σύνολο της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, ενώ σκοπεύουν να μεταφέρουν εκεί την αμερικάνικη πρεσβεία από το Τελ Αβίβ. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές εγκαταλείπουν τη γλώσσα της «διπλωματίας» και των «ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων», ικανοποιώντας πλήρως τις ορέξεις του σιωνιστικού λόμπι, τους διακαείς πόθους των ισραηλινών κατακτητών. Ολες οι αποφάσεις του ΟΗΕ από το μακρινό 1948 γίνονται μέσα σε μια στιγμή κουρελόχαρτα μετά την προκλητική απόφαση των ΗΠΑ.
Οι ισραηλινές αρχές αύξησαν τη χρήση της απομόνωσης για τους Παλαιστίνιους κάτω των 18 ετών ως ανακριτική πρακτική και ξεκίνησαν να κρατούν ανηλίκους στην απομόνωση για μεγαλύτερη διάρκεια το 2016, σύμφωνα με μια αναφορά που δημοσιεύτηκε από την οργάνωση Defense for Children International – Palestine (DCIP) την Τετάρτη.
Σύμφωνα με ένορκες βεβαιώσεις που συλλέχθηκαν από 161 παιδιά παλαιστίνιωναπό την κατεχόμενη Δυτική Οχθη, τα οποία δικάστηκαν από ισραηλινά στρατιωτικά δικαστήρια, τα 25 από αυτά – όλα αγόρια μεταξύ 15 και 17 ετών – υπέστησαν κράτηση στην απομόνωση ως ανακριτική μέθοδο για να τους αποσπαστεί ομολογία, με μέσο όρο διάρκειας κράτησης τις 16 μέρες και σε κάποιες περιπτώσεις έως και 29 μέρες.
Στο όνομα του ελεήμονος Θεού
«Αυτοί στους οποίους οι υποκριτές είπαν, “Πράγματι, ο λαός βρίσκεται απέναντί σας, και να τον φοβάστε”. Αλλά αυτό μόνο δυνάμωσε την πίστη τους, και είπαν, “Μόνο ο Θεός είναι αρκετός για εμάς και είναι ο καλύτερος κριτής για τις υποθέσεις”.» – Το Κοράνι
Ανακοίνωση της Επιτροπής Παρακολούθησης για την Απεργία Πείνας του Εθνικού Κινήματος Παλαιστίνιων Κρατούμενων
Καθώς η μάχη του άδειου στομαχιού (η Mάχη για Eλευθερία και Aξιοπρέπεια) συνεχίζεται για δέκατη μέρα, η κατοχική σωφρονιστική διοίκηση στοχοποιεί μαζικά ακτιβιστές και αγωνιστές απεργούς πείνας, έχοντας την πλήρη υπστήριξη του σιωνιστή εχθρού. Ο πρωθυπουργός του και οι αξιωματούχοι του εξαγγέλλουν καθημερινά την άρνησή τους να εκπληρώσουν τα δίκαια αιτήματα των κρατούμενων, οδηγώντας στα ύψη τη ρατσιστική υποκίνηση και υποσχόμενοι περισσότερη καταστολή και κακομεταχείριση. Δεν επωφελούνται από τα μαθήματα του παρελθόντος, όταν οι κρατούμενοι ανέτρεψαν τις επιδιώξεις των σωφρονιστικών αξιωματούχων, των μυστικών υπηρεσιών και του κατοχικού κράτους μέσα από τη σταθερότητα και την αποφασιστικότητα του αγώνα τους. Αυτή είναι ακόμα μια μάχη σε μια μακρά σειρά μαχών του κινήματος των κρατούμενων στη διάρκεια της ιστορίας του. Είναι ένα ορόσημο επιμονής και αγώνα, που τονίζει το δρόμο της αντίστασης, της ενότητας, της απελευθέρωσης και της νίκης.