Αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον άρθρο για το πέρασμα της Ράφα, πέρασμα που υποτίθεται ότι άνοιξε η τωρινή κυβέρνηση της Αιγύπτου. Δυστυχώς το άνοιγμα του περάσματος έχει πάρει χαρακτηριστικά κοροϊδίας προς την αξιοπρέπεια του παλαιστινιακού λαού. Ελάχιστα εμπορεύματα περνάνε ενώ για το πέρασμα ανθρώπων μπαίνουν συνεχώς νέοι περιορισμοί. Όποιος τελικά καταφέρνει να περάσει έχει υποστεί προηγουμένως απίστευτη ταλαιπωρία.
Του Abu Yazan
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι τα ταξίδια είναι κάτι ευχάριστο, ότι είναι εύκολο να πάς από κάποιο μέρος σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου, ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να ορίσεις μια ημερομηνία για το ταξίδι σου και να κάνεις κράτηση της πτήσης σου με ένα τηλεφώνημα ή μέσω διαδικτύου...
Νομίζω ότι αυτό κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι, έτσι δεν είναι;
Το ερώτημα είναι: Ισχύει το ίδιο για τους Παλαιστίνιους που ζουν στη Γάζα; Μπορούν να ταξιδεύουν εύκολα; Μπορούν έτσι απλά να κάνουν μια κράτηση πτήσης και να φύγουν; Είναι δυνατό να πάνε στην Αίγυπτο, χωρίς κανένα περιορισμό; Είναι δυνατό ακόμα και να ορίσουν μια ημερομηνία για το ταξίδι τους;
Επιτρέψτε μου να σας παραθέσω τι πρέπει να κάνετε αν θέλετε να ταξιδέψετε από τη Γάζα για οπουδήποτε αλλού:
ου Αγκουστίν Βελόσο
26 Οκτωβρίου 2010
Συμβολή στο άρθρο του Ραμζι Μπαρούντ, «Συζήτηση περί «βίας»
Ως δυτικός υποστηρικτής (όχι Αραβας ή Μουσουλμάνος) της Παλαιστινιακής υπόθεσης, θεωρούσα πάντοτε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να συζητάμε (πόσο μάλλον να υποστηρίζουμε) ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος αντίστασης των Παλαιστινίων στην κατοχή, ειδικά όταν αυτή η κατοχή είναι εξαιρετικά βίαιη και ορισμένες φορές γενοκτονική.
Η συγκρατημένη κριτική του Ramzy Baroud στην Δύση και σε άλλους πρόθυμους ειρηνόφιλους με ώθησε να εισηγηθώ μια διαφορετική άποψη, η οποία πιθανώς είναι διαδεδομένη ανάμεσα στους Δυτικούς περισσότερο απ’ όσο οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι θα πίστευαν, αν και τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα ζητήματα, έχουν επιτυχώς καταφέρει να την κρύψουν.
Δύο εξέχοντα παραδείγματα είναι ο πόλεμος στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Δεν έχει σημασία πόσοι Δυτικοί διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν ενάντια στην παρέμβαση (διάβαζε επίθεση) της Δύσης σ’ αυτές τις χώρες. Δεν έχει σημασία ότι το Διεθνές Δίκαιο (πόσο μάλλον η απλή και ταπεινή κοινή λογική, καθώς και η ανθρωπιά) απαγορεύει επεκτατικούς και κατακτητικούς πολέμους. Η πραγματικότητα είναι ότι οι Δυτικοί πρόεδροι και τα κοινοβούλιά τους «δημοκρατικά» εισβάλουν και αποσύρονται όποτε τους βολεύει, «δημοκρατικά» δεν είναι ποινικά υπόλογοι για τα εγκλήματα και επίσης «δημοκρατικά» αφήνουν τα θύματά τους είτε νεκρά είτε στην τύχη τους.
Παρμένες απο το σάιτ του Gilad Atzmon
http://www.gilad.co.uk/writings/palestinian-resistance-vs-israeli-barbarism.html
Των Σόνια Νταγιάν-Χερζμπρούν, Αννίκ Κουπέ, Γκουστάβ Μασσιάχ και Ζαν-Μαρί Μυλλέρ
(δημοσιεύτηκε αρχικά στις 18/10/2010 στο ιστολόγιο Rue89 [http://www.rue89.com/2010/10/18/le-boycott-des-produits-israeliens-est-il-un-acte-criminel-171862])
Οπλο μη-βίαιο, όπλο των άοπλων, το μποϋκοτάζ, που χρησιμοποιήθηκε άλλοτε ενάντια στη Νότια Αφρική, σήμερα φαίνεται να απονομιμοποιεί την παντοδυναμία της βασιλείας της κατανάλωσης, των εμπορευμάτων και ενός Κράτους (του Ισραήλ) που ανέκαθεν επωφελείται από ολική ατιμωρησία.
Kανείς πλέον δεν μπορεί να πεί ότι, στην παρούσα περίοδο, το Ισραήλ σέβεται το διεθνές δίκαιο ή τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εν τούτοις, έχουν κατατεθεί σχεδόν 80 μηνύσεις ενάντια σε γάλλους αγωνιστές και αγωνίστριες που προέρχονται από ενώσεις και κινήματα πολιτών, συνδικάτα και πολιτικά κόμματα, επειδή κάλεσαν σε μπoϋκοτάζ προϊόντων ισραηλινής προέλευσης.