ΔΙΚΤΥΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Αθήνα, 23/8/2012
Ο δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης, ο δήμαρχος της «μνημονιακής» πολιτικής, ο δήμαρχος που έχει εγκαταλείψει κάθε κοινωνική δομή στην τύχη της, αλλά επιδίδεται με ζήλο στο κυνηγητό μεταναστών, ο δήμαρχος που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, επέλεξε τον Αύγουστο, για να οργανώσει σαν κλέφτης επιχείρηση των ΜΑΤ ενάντια στη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΚΥΨΕΛΗΣ, έναν ζωντανό χώρο ελεύθερης δημιουργίας και έκφρασης, που έχει βάλει εδώ και καιρό στο μάτι.
Αρκεί μια απλή σύγκριση της κατάστασης που βρισκόταν πριν (ένας κλειστός, εγκαταλελειμένος χώρος γεμάτος μπάζα) με την κατάσταση που βρίσκεται τώρα (ένας χώρος πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων), για να φανούν καθαρά οι προθέσεις του Γ. Καμίνη και της παρέας του. Θέλουν να οικειοποιηθούν ένα χώρο που ζωντάνεψε χάρη στη δουλειά των ανθρώπων που τον άνοιξαν και τον λειτουργούν.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 3 Αυγούστου 2012
Ενας ακόμη από τους σιωνιστές σφαγείς, ο πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες, επισκέπτεται την Ελλάδα, καλεσμένος του προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, σε ανταπόδοση της επίσκεψης που ο τελευταίος πραγματοποίησε στο Ισραήλ.
Οπως και άλλα κορυφαία στελέχη του σιωνιστικού καθεστώτος, ο Πέρες επέλεξε να επισκεφτεί την Αθήνα σε μια περίοδο που η πόλη είναι άδεια. Γνωρίζουν καλά οι σιωνιστές ότι από τον ελληνικό λαό είναι ανεπιθύμητοι και θέλουν ν’ αποφύγουν διαδηλώσεις ενάντια στην επίσκεψή τους.
Η σημερινή συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ κινείται σταθερά στην πορεία που χάραξαν οι προκάτοχές της κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου. Στην πορεία της «στρατηγικής συνεργασίας» με το σιωνιστικό καθεστώς. Μια πορεία που προσβάλλει τα φιλειρηνικά και φιλο-παλαιστινιακά αισθήματα του ελληνικού λαού και βάζει την Ελλάδα πιο βαθιά στους σχεδιασμούς των αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Σχεδιασμούς των οποίων το σιωνιστικό κράτος αποτελούσε και εξακολουθεί ν’ αποτελεί προκεχωρημένο φυλάκιο.
64 Years since Nakbah
On May 15th is the 64th anniversary of Nakbah, the destruction of 1948 Palestine. The day when through fire and steel 750.000 Palestinians were uprooted from their homes, opening the way for the establishment of the Israeli state. Even today, 5 million Palestinian refugees throughout the world demand their obvious, as well as internationally guaranteed, right to return.
This year’s anniversary of Nakbah coincides with the peak of the heroic struggle of Palestinian Prisoners on hunger strike in Israeli jails. Two of them, Thaer Halahleh and Βilal Diab, prisoners under administrative detention, with no official charges or trial, have already reached the 73d day of hunger strike, the longest in duration hunger strike of Palestinian Prisoners in history, and their health condition is considered critical. Their lives are in danger at any given moment. 4 more hunger strikers have completed from 50 to 67 days on hunger strike, and their condition is also considered critically dangerous. At the same time, about 2000 Palestinian prisoners, defying repression in the Israeli jails, are close to completing one month of hunger strike, claiming their obvious demands: termination of the inhumane practice of solitary confinement, termination of torture and humiliations (including body searching by stripping), better detention conditions, including access to education and information, and visiting rights for relatives (a right which detainees from the Gaza Strip have been deprived of for more than 6 years). Also, they demand the termination of the practice of administrative detention, with no official charges or trial, which can be indefinitely renewed.
64 χρόνια από τη Νάκμπα
Στις 15 Μάη είναι η 64η επέτειος από τη Νάκμπα, την καταστροφή των Παλαιστινίων του 1948, όταν δια πυρός και σιδήρου ξεριζώθηκαν πάνω από 750.000 Παλαιστίνιοι από τις εστίες τους για να δημιουργηθεί το κράτος του Ισραήλ. Ακόμα και σήμερα 5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι πρόσφυγες ανά τον κόσμο διεκδικούν το αυτονόητο, όσο και διεθνώς κατοχυρωμένο, δικαίωμά τους στην επιστροφή.
Όμως η φετινή επέτειος της Νάκμπα συμπίπτει με την κορύφωση του ηρωικού αγώνα των Παλαιστινίων κρατουμένων απεργών πείνας στις ισραηλινές φυλακές. Ήδη δύο από αυτούς, οι διοικητικά κρατούμενοι χωρίς απαγγελία κατηγοριών ή δίκη, Thaer Halahleh και Βilal Diab έχουν συμπληρώσει 73 ημέρες απεργίας πείνας, τη μεγαλύτερη σε χρονική διάρκεια απεργία πείνας Παλαιστινίων κρατουμένων στην ιστορία, και η κατάστασή της υγείας τους κρίνεται οριακή. Η ζωή τους κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή. Άλλοι 4 απεργοί πείνας έχουν συμπληρώσει από 50 έως 67 ημέρες απεργίας πείνας και η κατάστασή τους κρίνεται επίσης επικίνδυνη. Ταυτόχρονα κάπου 2000 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι, αψηφώντας την καταστολή μέσα στις ισραηλινές φυλακές, οδεύουν προς τη συμπλήρωση ενός μήνα απεργίας πείνας διεκδικώντας τα αυτονόητα αιτήματα για τερματισμό του απάνθρωπου μέτρου της απομόνωσης, τερματισμό των βασανιστηρίων και των εξευτελισμών (συμπεριλαμβανομένου του σωματικού ελέγχου με ξεγύμνωμα), για καλύτερες συνθήκες κράτησης με πρόσβαση στην εκπαίδευση και την ενημέρωση, και για επισκέψεις των συγγενών τους (δικαίωμα που οι κρατούμενοι από τη Λωρίδα της Γάζας το στερούνται εδώ και κάπου 6 χρόνια). Αλλά και για τερματισμό του μέτρου της διοικητικής κράτησης, χωρίς απαγγελία κατηγοριών ή δίκη που μπορεί να ανανεωθεί επ’ αόριστον.
Ενώνουμε τις φωνές μας με το παλαιστινιακό και τα διεθνή κινήματα αλληλεγγύης και συμπαραστεκόμαστε στο δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων κρατουμένων.
Νίκη στον αγώνα των Παλαιστίνιων κρατουμένων απεργών πείνας !
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
Λεωφόρος Κηφισίας και Λεωφόρος Κατεχάκη
Τρίτη 15 Μαΐου, 7 μ.μ.
Το κάλεσμα συνυπογράφουν (ο κατάλογος είναι ανοικτός)
Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση
Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση
Κίνηση απελάστε τον Ρατσισμό
Σύλλογος Αλ Άουντα το Δικαίωμα στην Επιστροφή
Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ
Από τις 17 Απριλίου πάνω από 2000 Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι στα κολαστήρια της σιωνιστικής οντότητας του Ισραήλ βρίσκονται σε σκληρή απεργίας πείνας με αλάτι και νερό. Τα αιτήματά τους αποτελούν προφανή κεκτημένα για οποιαδήποτε χώρα αυτοαποκαλείται "σύγχρονη" και "δημοκρατική": Ανθρώπινη διαβίωση, τερματισμός της απομόνωσης και των βασανιστηρίων κάθε είδους (συμπεριλαμβανομένης και της σωματικής έρευνας μετά από ξεγύμνωμα), επικοινωνία με τους συγγενείς και τους δικηγόρους, άρση της απαγόρευσης πρόσβασης σε βιβλία και εφημερίδες. Και βέβαια, παύση της λεγόμενης διοικητικής κράτησης, δηλαδή της φυλάκισης "υπόπτων" χωρίς απαγγελία κατηγοριών, χωρίς δίκη και με αόριστη διάρκεια.
Δεν πέρασαν πολλές μέρες από τότε που η αγωνιστική, ασυμβίβαστη στάση των πρώην απεργών πείνας Χαντέρ Αντνάν και της Χάνα Σαλάμπι -οι οποίοι με σκληρές απεργίες πείνας πέτυχαν την απελευθέρωση τους- έδωσε ένα ισχυρό χαστούκι διεθνώς στο δημοκρατικό προσωπείο των Σιωνιστών. Εμπνεόμενοι λοιπόν από αυτούς και την αναμφισβήτητη νίκη τους, οι συμπατριώτες και σύντροφοί τους πήραν τη σκυτάλη και κατέβηκαν σε αυτόν τον τίμιο αγώνα.